صادرات پای مرغ

تولید و عمل آوری پای مرغ به منظور صادرات، صنعت نسبتاً جدیدی است که در دو دهه اخیر در ایران رواج یافته است. پیش از آن اغلب پای مرغ حاصله از کشتارهای طیور به جز مقدار اندکی که به مصرف خوراک داخلی می رسید الباقی در واحدهای تبدیل ضایعات جهت خوراک طیور فرآوری می شد که این امر بازدهی سود بسیار کمی داشت.
از اوایل دهه هفتاد شمسی چند شرکت ایرانی اقدام به فرآوری و تولید پای مرغ به منظور صادرات نمودند.
در ابتدا به علت شرایط داخلی و عدم وجود تکنولوژی مربوطه، بخش عمده ای از پروسه تولید توسط دست انجام می گرفت و از آنجا که ماشین آلات وارداتی به علت شرایط ویژه این صنعت در ایران و جدایی واحدهای عمل آوری از کشتارگاه ها قابل استفاده عملی نبود، با گذشت چند سال صنعتگران ایران اقدام به طراحی ماشین آلات مورد نیاز نمودند.
اینک به ویژه با توجه به افزایش نرخ ارز و رونق صادرات، این رشته تولیدی تبدیل به صنعت پویایی گردیده است که در سراسر کشور تعداد زیادی از افراد را در چرخه خود مشغول و منتفع داشته و منجر به تأسیس واحدهای تولید بسیار شده است.

گروه بازرگانی آذین با وجود داشتن دفاتر و بازاریابان بین المللی، توانایی بر عهده گرفتن صفر تا صد صادرات پای مرغ تولید شده در کشتارگاههای کشور را داراست.

مشکلات صادرات پای مرغ

مقصد اغلب محموله های پای مرغ صادر شده از سراسر جهان، کشور چین می باشد که این ماده غذایی یکی از مواد پروتئینی مورد علاقه آنان می باشد و به طرق مختلف در غذاهای سنتی خود آن را طبخ می نمایند. در صادرات این محصول به کشور چین دو مشکل مهم وجود دارد:

الف – عدم توجه صادرکنندگان به کیفیت
با توجه به اینکه بسیاری از صادرکنندگان ایرانی هنوز به طور عادت به پای مرغ به عنوان یک ماده غذایی بی ارزش نگاه می کنند، در فرآوری آن دقت لازم را به عمل نمی آورند و به مواردی همچون بار آلودگی، عدم وجود محصول معیوب و شرایط انجماد استاندارد آن توجه نمی کنند لذا در مقصد دچار مشکل می شوند به طوری که بسیاری از اوقات محصوله را با قیمت بسیار نازل به فروش می رسانند یا بعضا محموله صادر شده توسط مراجع قانونی کشور چین ضبط و معدوم می گردد.

ب –دوره های وقفه در صادرات
به علت عدم عقد پروتکل قانونی مبنی بر صادرات پای مرغ از ایران به چین، کل محموله های صادره به طور غیر مستقیم از بنادر ثالث به آن کشور صادر می شود که هر از گاهی این موضوع با تغییر قوانین کشور چین منجر به وقفه های ادواری در امر صارات می گردد. در نتیجه شرکت هایی که اقدامات لازم از جمله کاهش تولید یا تامین سرمایه در گردش لازم را نکرده باشند دچار مشکل می شوند.